In december hoorde ik op zeker moment een oproep van Vroege Vogels Radio. Of er buitenlandse luisteraars van het programma waren. Of wij buitenlanders bijzondere waarnemingen wilden inspreken op de Fenolijn. De gerugstreepte griegelgerbil. Het zwakpaarse fliebelflopje. De woeste wafeltandtijger. Dat soort fenomenen.

Interessant. Maar hm ja. Lastig als je in een biotoop woont waarvan de bijzonderheid je niet meer dagelijks opvalt. En nog lastiger als je nagaat dat eigenlijk alles hier vooral veel uitbundiger is dan in Nederland. Geen nurkse apen of baltsende hippo's. Wel veel meer soorten gieren. Veel meer soorten heide. Veel meer soorten paddenstoelen. Dat idee.

Vlak daarna hoorde ik de klassieke schreeuw van de Pyrrhocorax pyrrhocorax, die in het Nederlands heel duf de alpenkraai heet. Alsof dat beest de hele dag alpenkraai! alpenkraai! alpenkraai! schreeuwt. Nee, dan liever de Engelse chough. Of, nog mooier, de Spaanse chova.

De chova hoor en zie ik eigenlijk alleen maar als we hoog de Asturiaanse bergen ingaan. Maar nu opeens op Fontebona, met 250m boven zeeniveau niet eens middelgebergte. Een hele groep van die over elkaar heen buitelende beestjes. ¡Chova! ¡Chova! ¡Chova! Ik werd blij als een ware vogelnerd.

Dat wou ik dus ongeveer uitdrukken toen ik vlak voor Kerst de Fenolijn insprak (1Mb, mp3).

Het zijn niet alleen vroege, maar ook vliegensvlugge vogels daar bij de Vara knip- en plakdienst. Mijn waarneming was oorspronkelijk langer en uitvoeriger (640kB, mp3).

De goede luisteraar hoort over elkaar buitelende ezels in de lucht. Echt waar. Een heuse tante betje. Dankzij de knutseldienst van VroegeVogels zijn mij volop nationale spreekkoren en de ezels veel testvluchten -om deze bijzondere waarneming te herhalen- bespaard.

De feestdagen zijn alweer een tijdje voorbij, maar ik wens iedereen een enorm plezier in de kleine dingen dichtbij toe: een groepje vogels in vrije vlucht, het madeliefje dat de vorst heeft weerstaan, de lachbui van de buurman.

Juist in 2021.