Ben ik de perzikboom flink aan het snoeien omdat die onder de bladkrulziekte zit. Lekker zen, denk ik nog. Plop! Duikt dat ellendige coronavirus weer in mijn gedachten op. Ik zie alleen maar overeenkomsten. Hmpf, ik volg het nieuws te fanatiek.

Bladkrulziekte is een schimmel die verzwakte perzikbomen, amandelbomen, abrikozen en nectarinebomen raakt. Doe je niets, dan wordt je oogst steeds beroerder en kan de boom sterven. Aangetaste bomen kan je met veel geduld oplappen, door de omstandigheden te verbeteren.

Kwekers zweren erbij om er nog voordat de bomen uitlopen, een zwavelbehandeling overheen te gooien. Ik ben niet zo van die poeders en middelen, omdat ik vind dat ook een boom het selluf moet doen, dus dat spul komt er bij mij niet in. Maar wat dan wel?

studie van het Kwaad

Wat ik jaar in, jaar uit doe, is de aangetaste bladeren eruit halen. Vrij drastisch. Aangetast blaadje op een nieuwe scheut? Scheut eraf. Meerdere blaadjes aan een grotere tak? Tak eraf. Het snoeiafval kieper ik over de schutting en laat ik door de de beesten opeten. Beetje bij beetje, want er zit wat blauwzuur in. Verbranden of met het gewone afval (niet in de biobak, dat overleeft de schimmel) afvoeren kan ook.

Dat klopt precies met de ingrepen zoals die voor het coronavirus worden getroffen. Brandhaarden weghalen. Op een bepaald moment, in Asturias over een of anderhalve maand, is de kwetsbaarheid over. Voor de bladkrulziekte dan.

In gezonde omstandigheden ga je dan pas snoeien. Of beter nog, na de oogst. Energie die eerst naar de vruchten ging, gaat nu naar de nieuwe scheuten. Daarop komen het volgende jaar weer nieuwe vruchten. Ergens tussen de bedrijven door dun je het aantal perzikjes flink uit. Van teveel vruchten wordt de boom óók al niet gezonder.

Wat je bij de bladkrulziekte heel goed ziet, is dat de boom vooral kwetsbaar is op de plekken waar de takken elkaar kruisen. Veel blaadjes op een kluitje? Fataal. Kluitjesblaadjes veroorzaken wrijving en dus stress. Op die plekken grijp ik in met de anderhalvedecimetermaatregel. Elkaar raken is uit den boze. De perzikboom heeft de neiging chaotisch te groeien. Dus hoe meer je daar een keurige boom van maakt, hoe beter je de schimmel bestrijdt.

Kwaad, bewijs 1

Maar niet teveel snoeien, want dan raakt de boom super gestresst en opnieuw kwetsbaar. En niet in de winter. Dan wordt 'ie ook al ziek. En beperkt snoeien. Anders krijg je alleen maar enorme schieters, terwijl vruchten juist op de zwakke scheuten groeien. Pff. Mén. Wanneer is het wel goed? Wat een teer evenwicht.

Praten met je onwetende buren die de bladkrulziekte volledig laten ontsporen, wil ook wel helpen. Voorlichting! Want die schimmel hangt in de lucht. Heb jij je zaakjes goed op orde, niest de buurboom in jouw keurige perzikboom.

Nog een goede maatregel is de voeding verbeteren. Minder junkfood, meer slow food. Haha, nee zelf verzonnen. Dat zou wat zijn heh? Maar ok, er zit een kern van waarheid in. Goed bemesten met de juiste voedingsstoffen helpt. Kunstmest is rommel, lees junkfood. Niet meer doen. Haal een goede hoop paardenmest bij de plaatselijke manege of kinderboerderij. Iedereen blij. Doe maar geen koeienmest. Vol met antibiotica. Tenzij je het geluk hebt een bioboer in de buurt te hebben.

Ook een leuke: stoppen met roken. Ik bedoel natuurlijk stoppen met vuile lucht inademen. Ieder organisme heeft daar last van. Maar ok, dat gooi ik in de categorie utopie. Junkengedrag is hardnekkig.

Kwaad, bewijs 2

En probeer de perzikboom compact te houden. Ik zie dat de takken die het verst wegstaan van de stam, extra kwetsbaar zijn. Dat moeten de oudste scheuten zijn. Hop, weg ermee.

Bah. Wat een treurige vergelijking. Niks zen. Ik word er helemaal somber van: oude takken eruit, afstand, junkies, voorlichting, gezond eten, keurig in het gelid. Afgelopen winter hebben we al een zieke perzikboom gerooid. Als deze niet ophoudt vergelijkingen te maken met het coronavirus, gaat 'ie er ook uit! Zo.

En het nieuws er achteraan. Weg met de boodschapper. Ik kan weer zen zijn.

Toch?