Nu ik al meer dan tien jaar in en met de natuur woon, word ik steeds teerhartiger als het gaat om dieren en planten. Of noem me zoals je blieft. Beschouwender. Belachelijker. Beschermender.

Ik vond het tijd voor een goede douche. Over de vloer van de panoramadouche zag ik iets kleins kriebelen. Daar kriebelt wel vaker wat. Klein gekriebelte zet ik bij het douchen vaak met zachte duwtjes buiten de deur. Ze kunnen beter even buiten spelen, terwijl er veel warm water naar beneden komt.

Dus toen ik een pissebed richting een plasje zag scharrelen, wilde ik het beestje voor een gruwelijke verdrinkingsdood behoeden door het weg te zetten. Te laat. De pissebed liep door. Stug zijn koers volgend, over de natuurstenen vloer, onder water.

Haha, te gek zeg, een onderwaterpissebed. Ik wist niet wat ik zag. Ik weet niets van pissebed. Dat blijkt maar weer. Er was een tijd dat ik niet dol was op pissebed. Vandaar waarschijnlijk mijn pissebedkennisachterstand. Het is een evolutionair reliek uit lang vervlogen tijden. Daar bleef mijn pissebeddenwijsheid steken.

Ik sloeg de pissebeddenliteratuur er daarom maar eens op na. Blijkt dat de pissebed eigenlijk een soort van vis is. Of beter gezegd, hij heeft kieuwen. Onder zijn dekschild houdt hij een permanente voorraad water vast. Hij loopt als het ware met een zuurstofmasker op. Of in dit geval met een watermasker. Begrijpelijk dat een beetje pissebed niet wegduikt voor een plasje water.

Op zoek naar de juiste pissebedspelling, om taalgevoeligen voor te zijn, las ik op Onze Taal: pissebed betekent eigenlijk ‘bedplasser’, dus met het werkwoord pissen; de betekenisovergang is te verklaren doordat de diertjes in de volksgeneeskunde werden gebruikt om het urineren te bevorderen.

Ach gut.. Die arme pissebedjes.. Inderdaad. Teerhartiger dan ooit tevoren.

Als toetje een prijsvraag. Wie weet waarin de pissebed van de foto zich verschuilt? Thomas, die de foto heeft gemaakt, weet het niet meer. De inzenders maken kans op een kus van Thomas.